Daar is het bekende plaatje weer!
Als de wekker gaat om 5:30 vind ik onszelf best zielig. Maar nu: wat zijn er al een boel mensen wakker! En velen al op de fiets.
We moeten dus vanmorgen nog vroeger in het ziekenhuis zijn dan vorige week. Formeel al om 7:55. En dat we in Etten wonen, daar houden ze geen rekening mee. Terecht.
Want waar houden ze wel rekening mee? Nou, dat deze 5e kuur een wat zwaardere kuur is. En het derde gifmengsel wat dit keer in de kuur zit moet langzaam inlopen, dat duurt zo'n 4-6 uur. En voordat Xander daaraan aangesloten is, zal het zeker niet voor 10 uur zijn. Kortom: we zullen de hele dag in het Maxima zijn.
Verwachting is dat Xander de komende dagen meer last van de kuur zal hebben als de vorige drie. Want de Doxorubicine, wat hij deze week erbij krijgt, is gewoon een heel vervelend goedje. Zo ziet het er ook al uit, het is namelijk rood. Hij heeft het bij de eerste kuur ook gekregen.
Nou, dat waren de huishoudelijke mededelingen. Ondertussen schuiven we weer gezellig aan in de file op de A12. Geluk is dat de treinen weer in principe normaal rijden, dus hebben we rondom Utrecht hopelijk daarvan geen extra drukte.
En verder gaan we zien wat de dag ons gaat brengen. We gaan tussen alle noodzakelijk kwaad door er gewoon een gezellige dag van maken. Proberen een loopfietsje te scoren, spelen, kleuren, geinen met dokter Martine, mensen kijken, haken, krantje lezen, de vissen gedag zeggen, Facebook checken, broodje eten in het restaurant, ons verbazen over de hoeveelheid artsen en verpleegkundigen, op en neer met de lift, Xander blij maken met een klein cadeautje wat hij nu nog niet weet, wachten, en hopelijk niet ál te laat weer naar huis. Maar daar hebben we niet al te veel invloed op, dus dat laten we maar op ons afkomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten