Over een stoel enzo...

Hè hè ik zit. Ik dacht, op een paar to do dingen na, een rustige start van de avond te hebben. Dat was een misrekening. Kon de hoofdpersoon in kwestie niks aan doen hoor. Maar ja, je kunt toch zonder het te willen, een ander flink bezighouden. 

Sinds Xander ziekte is alles wat betreft zijn stoelgang nogal verstoord. Tot die bewuste avond was alles daaromtrent normaal. 

Maar sinds de diagnose willen de dames medici de ontlasting dun houden. Ten eerste vanwege de tumor die de darmen aan de kant duwt. Maar ook de chemo zorgt voor obstipatie. 

Maar het is sinds die tijd wel alles of niks. Óf er komt 4 dagen niks. En dan worden ze van het ziekenhuis zenuwachtig en moet ik vooral nog meer Macrogol toedienen. Maar ja, heb je een extra hoge dosis gegeven, zul je zien dat het komt....en hoe.....

En dat was vanavond ook het geval. Tot aan zijn nek zat het. Lekker praatje hè. Tja, hoort er ook bij lieve lezers. Dus ik klets gewoon door, haha! 🤭

Heb denk ik anderhalf uur lang peop opgeruimd, gepoetst, luchtverfrisser gespoten, kleren uitgespoeld, gesust, hem ervan overtuigd dat dat hemd écht nog een keer verwisseld moest worden, een was ingezet, de sondeslang schoongemaakt want die bungelde er ook ineens in. Nou ja, het echte huishoudelijke handwerk zeg maar.

Gelukkig lijkt het nu rustig te zijn geworden, het kereltje ligt fris in zijn bed, en eindelijk kan ik ook me op de bank settelen. 

Verder was het gewoon een goede dag. Mijn ouders kwamen gezellig langs, Xander vermaakte zich met zijn kaartenbak, en als je nergens zin hebt zijn daar altijd nog de schoot van papa en mama om op te zitten. 

Weer een week voorbij! Maandag de 5e kuur, maar daarover later meer...