Een rustiger dag

Een nieuwe dag, een hopelijk iets rustiger dag. Tijd om even een paar minuten zonnestralen op te pikken op het balkon.

(ja, het klopt dat ik een andere bril op heb. Mijn eigen bril is, in het kader van 'alles komt altijd tegelijk', hier in het ziekenhuis gesneuveld. Gewoon doormidden gebroken. Heb een hele dag met een wit stuk tape aan elkaar geplakte bril rondgelopen. Maar gelukkig had ik nog mijn reservebril...)

We zitten in een lastige situatie. Maar tegelijk proberen we toch ook te genieten van de momenten dat er wat rust is, en naar alle positieve dingen te kijken. 

We genieten van het zonnetje op het balkon. Van het mooie uitzicht wat we hebben, op zowel een park als de snelweg. 

We zijn blij en dankbaar dat we op een menselijk gezien zó mooie plek mogen zijn. De patiëntjes worden werkelijk als vorsten behandeld. Als je bijvoorbeeld het menu ziet voor hen, daar kan geen hotel tegenop! Smoothies, groentesoep, pannini's als lunch of tussendoortje, dat wordt straks afkicken thuis voor hem.

En de faciliteiten die ze hier hebben zijn werkelijk geweldig. Elke keer als we weer door het ziekenhuis lopen ontdekken we weer wat nieuws. 

We hebben een naar omstandigheden redelijke nacht gehad.

Ronald heeft best aardig kunnen slapen. Voor mij was de nacht nog wat onrustiger.

Xander riep regelmatig, alhoewel hij zich wonderlijk goed aan dingen begint aan te passen. Als rasechte buikslaper valt het niet mee ineens alleen op je rug te kunnen liggen. Maar met zijn knuffel Guusje onder de ene arm, en giraffe Raffie onder de andere arm, tja, dan kun je toch niet anders dan heerlijk wegdromen?

De sonde dreigde vannacht eruit te schieten, maar gelukkig waren de zuster en ik sneller en konden we 'm terugduwen. Natuurlijk vervelend gevoel voor hem, maar tot mijn stomme verbazing viel hij na 15 seconden weer in slaap. 

Morgen krijgt Xander de CT scan, de laatste keer deze week dat hij onder narcose gaat. Wordt bijna een routineklusje voor ons. 

Nog een paar mooie positieve dingen van de dag:

- de eerste post is gekomen...! Sterker nog, de postbode is al 3 keer langsgekomen vandaag! Zoveel stroomt er binnen, en dan dat blije snoetje van Xander, echt genieten! 

Vooral genieten we ook vd enorme rotzooi die hij ervan maakt als hij post uitpakt, ahum;) De enveloppen moeten kennelijk, het liefst in stukken gescheurd, op de grond neergefleerd worden. 

- de bloeddruk was vanmorgen wat gezakt. Hopelijk daalt hij nog verder.

- ik had wat tijd om boodschappen te doen. En dat was gewoon fijn. Gelukkig houdt dit centrum rekening met het feit dat een vrouw regelmatig met meer thuis komt dan op haar briefje staat. Ze hebben op een strategische plek bolderkarren neergezet. Scheelt een hoop gesjouw. 

- Xander heeft heerlijk met papa een ronde door het ziekenhuis gemaakt in zijn BMW. Dromedaris mocht, stevig vast in de witte gordel, ook mee. 

- Mits Xander goed blijft drinken mag de lijn voor vocht eruit. Joepie, meer vrijheid, zeker ook de komende uren als hij ook geen sondelijn heeft. 

Hij doet erg zijn best om aangelijnd zijn ding te doen, maar toen hij vanmorgen in alle opwinding van een gekregen tijdschrift een sprintje naar mama wilde trekken, duikelde hij ondersteboven in de verwarde draden. Weg was de opwinding...

- ik kreeg van een speciaal iemand de geniale tip om, in het kader van ook aan mezelf denken, zo snel wie möglich, een garenwinkel op te zoeken en lekker te gaan haken. En dat deed ik vanmorgen gelijk toen ik boodschappen ging doen. Dus nu liggen er fijn 6 bollen en een haaknaald op mij te wachten. Tenslotte is haken voor mij bíjna eerste levensbehoefte. 

Het leven kan zwaar zijn en wellicht ook nog worden, maar de Heer geeft tegelijk ook zoveel lichtpuntjes! 

Als laatste willen we nogmaals zeggen: wat doen alle medeleven en gebeden ons ongelooflijk goed! Het is zo overweldigend, we kunnen niet op alles reageren. Maar weet dat we elk bericht zo waarderen en alles lezen en herlezen.