Poeh, de eerste strijd van vanmorgen hebben we alweer gehad. Om 8:00 stond de echo van het hart en ECG op het programma. En aangezien we ook niet echt goed geslapen hadden, en Xander he-le-maal klaar is met alle onderzoeken, kun je je wel voorstellen dat het níet echt een gezellige afspraak was.
Maar goed, in dit geval gaat het om het eindresultaat en niet om het proces, en hopelijk zijn de plaatjes van goede kwaliteit.
En...wie stak ná de onderzoeken haar hoofd om de deur? Zuster Laura! Wat ons niet lukt, lukte haar wel: een glimlach op het gezicht van Xander én een raceafspraak!
Die glimlach was van korte duur, maar toch, hij was er weer even.
Nu nog even letterlijk en figuurlijk nuchter blijven, straks nog de CT scan, en dan moet het complete plaatje voor de oncoloog compleet zijn.
En tot die tijd proberen we zo goed en zo kwaad als het kan onze rust te pakken.
Het is echt pittig voor jullie alle drie. Zo onwerkelijk soms en zo overweldigend. Samen zitten jullie in de storm die om je heen raast in allerlei vormen. Ik bid jullie de rust van Hem toe in de storm. Rust en vrede in je hart die je vanuit jezelf niet kunt hebben in zo'n periode. Maar Hij steekt Zijn hand naar jullie uit en brengt een lach op het gezicht van Xander. Hij stuurt jou weer even een portie humor en als ik nog even mag inhaken op je haakwerk: Wat goed dat je het haken weer gaat oppakken. Als moeder draai je nu overuren en het is zo goed om dan even iets voor jezelf te doen. Ik ga er nu een eind aan mijn verhaal breien maar weet dat ik voor jullie bid. Groetjes Elza
BeantwoordenVerwijderen