De bloedwaarden zijn goed, met Xander gaat het goed, en dus was dokter Martine heeeeeeeel tevreden. Omdat de labuitslagen vertraagd waren, konden we pas een uur later bij dokter Martine terecht. Xander zei op een gegeven vanuit het niets: 'dokter Martine heeft helemaal geen tijd voor mij!' Dus gingen we maar een rondje lopen. En nog één. En nog één. En nog één. En eindelijk kwam ze. Mét haar knalroze schoentjes, die ze naar eigen zeggen speciaal voor Xander had aangetrokken. En toen had ze wel alle tijd voor Xander. Maar ja, geen bijzonderheden, dus werd het ook geen uitgebreid consult.
We zitten, het is inmiddels 3 uur verder, op de dagbehandeling. En in die 3 uur hebben we welgeteld bloed geprikt en 1 consult gehad. En zelfs de chemokuur is er nog niet. Niet echt een voorbeeld van voortvarendheid. Goed, het is de laatste keer Doxo, dus we accepteren nu alles maar. En ook bij het consult bij Martine werd duidelijk: we zijn echt door het grootste gedeelte van de behandeling heen. En dat is zooooo fijn! Dus maar gewoon verder beroep doen op ons geduld, en doorgaan met wachten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten