Allereerst het goede nieuws: de uitzaaiing die nog te zien was op de vorige scan, het zogenaamde 'streepje', is volledig verdwenen. De chemokuren hebben dus het werk goed gedaan!
Er is alleen wel weer wat onzekerheid ontstaan over een andere plek in de long. Na de vorige scan werd ons verteld dat één van de drie verdachte plekken geen tumor bleek te zijn. Ze gingen uit van een bloedvat. Met het zien van deze scan is na overleg met radiologen en professoren wel weer wat twijfel ontstaan daarover. Daarom krijgt Xander binnen nu en anderhalve week een nieuwe CT scan, dit keer met contrastvloeistof. Licht de plek op, dan weten ze dat het een bloedvat is. Licht het niet op, dan is het dus geen bloedvat. Dan wordt er verder onder de oncologie-hotemetoten gediscussieerd over hoe deze plek te bezien, en of er wel of niet bestraald moet worden.
Kortom, we hebben duidelijkheid, en tegelijk ook weer niet.
We komen er dus nu ook wel achter dat de uitslag van een onderzoek dus ook niet altijd 100% waterdicht of dé ultieme waarheid is. Wat vorige keer zo was, kan nu toch weer anders zijn of anders geïnterpreteerd worden. Want er zijn nog 1 of 2 plekjes die ze zien op de longen, maar omdat deze minder zijn dan 3 mm mogen ze die niet meerekenen. En dat zijn dus formeel geen metastasen, maar kunnen bijvoorbeeld ook kleine littekens zijn van een eerdere infectie. Die plekjes zijn er al vanaf het begin, maar ja, wie zegt dat een andere 'loog' daar niet weer wat van vindt in de toekomst?
Ik merk aan mezelf dat de uitslag wel wat tegenvalt. Doordat het zo goed gaat met Xander, dacht ik ergens onbewust dat we zo wel in een streight line naar het einde van de behandeling konden lopen. Maar daarin ben ik wel weer even in de realiteit gezet. Het zal nooit zo gaan zoals ik wil of plan.
Ronald zei aan tafel: 'We zijn van een achtbaan, die de eerste periode was, overgestapt in een boemeltrein. We stoppen elke keer, en soms ook op stations waarvan we dachten dat de machinist die wel zou overslaan. Andere stations, waarvan we dachten dat er gestopt zou worden, slaan we onverwachts weer over'.
Mooie metafoor. En misschien ben ik ergens bang dat we nu een poos blijven stilstaan op een station, terwijl het straks in de praktijk een kwestie is van: deuren open, deuren dicht, en gaan.
En dus gaan we weer door. In de wetenschap dat onze Machinist met een hoofdletter het beste spoorboekje voor ons heeft. Of reisinformatie-app, iets moderner😉.
En we bidden verder. Voor goede uitslagen, voor een volledig herstel, en vooral voor rust. God heeft ons tot hiertoe zo wonderwel geholpen, en dat zal Hij de komende tijd ook doen. Daar zijn we volledig zeker van!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten