Moest ik niet nog wat doen?

Ik zit rustig op de bank te haken, en heb steeds maar het gevoel: ik moet nog wat doen, maar wat? Ah, eindelijk heb ik het: update plaatsen op mijn blog! 

Goed teken, dat ik het bijna vergat. De kuur van vandaag was dan ook een snelle. 

We vertrokken om 9.30 uur, en waren 12.30 uur weer thuis. En ja, hij ging gewoon door. In Ede dit keer. We hoefden dit keer met alleen de Vinchristine niet op bloeduitslagen te wachten, dus dat betekent in één keer aanprikken, bloed afnemen, Vincristine via chemopush toedienen, afkoppelen, klaar. Helaas ging het niet zo vlot als dat het klonk. Tja, kunnen ze in Ede ook niet weten, maar na het aanprikken moest de arts nog even geroepen worden voor controle. Dat duurde even. En dus bleef Xander maar huilen en roepen 'het is bijjjjjjna klaar!' De verpleegkundige bedacht zich toen dat het handiger is om de volgende keer eerst te bellen en dán alles in één handeling te doen. Dat leek mij dus ook. Nou ja, ik heb Xander steeds heel klein beetje rustig kunnen krijgen, maar na afloop was hij helemaal bezweet van het huilen en de angst. En hij vond het babbeltje wat ik had na afloop met de arts prima, maar na elke 3 zinnen klonk het: 'En nu gaan we naar huis!'. Jongen, groot gelijk! 

Met dat we in de auto stapten, lag Ronald op dat moment weer in de tandartsstoel. Want de pijn van het trekken van de verstandskiezen wilde maar niet minder worden. Pijnstilling helpt niet lang, en slapeloze nachten. Ze hebben de wond gespoeld (au!), en volgens de dienstdoende tandarts zat er inderdaad rommel in. Gelukkig niet ontstoken, en hopelijk gaat het vanaf nu beter.

We hebben dus dan ook een heul rustig weekend achter de rug. Althans, de heren. Ik mocht nog net iets meer mantelzorgen dan normaal. 

Het enige spannende voor Xander was het ritje in de BMW van opa Joep (wat maak je hem toch blij met dat soort dingen, hij vond dat het hoogtepunt van Tweede Pinksterdag!),  een rondrit over de kleinste weggetjes in de Achterhoek, een wandelingetje langs het water,

eindigend bij De Olde Schole in Laag Keppel. Alwaar na een kwartier plots zwager en schoonzus ook ineens binnen kwamen om daar lekker een hapje te eten. Hoe krijgen die Sloetjessen dat voor elkaar..? Het is namelijk niet de eerste keer dat we zonder het van elkaar te weten, op hetzelfde moment in hetzelfde restaurant gaan eten. Alwaar de broers ook nog eens, zonder het van elkaar te weten, exact hetzelfde menu bestellen. 

Goed, dat was een korte samenvatting van de afgelopen dagen. Inmiddels is het 22.41 uur, tijd om op de rug te gaan staan. Sorry, ook een flauwe Sloetjesgrap, hoog tijd om dus naar bed te gaan...!