Informatie over de operatie

Vanmiddag hadden we, naast de gebruikelijke babbel met dokter Martine en het toedienen van de chemo, ook een gesprek met de chirurg. 

Zoals het er nu naar uitziet zal de operatie plaatsvinden op vrijdag 22 april. Een dag van tevoren wordt Xander al opgenomen op de afdeling. 

Zoals eerder gemeld zal de tumor met nier en al eruit gehaald worden. Hiervoor wordt een behoorlijk grote snee gemaakt in zijn buik. Dit is om 'werkruimte' te creëren. Het is belangrijk dat de tumor er goed uit kan, het liefst helemaal heel en intact. Gaat de tumor tijdens het eruit halen kapot, dan kan het zijn dat er kankercellen gaan rondzwerven in de buikholte, en dat is natuurlijk niet de bedoeling. 

Eerder is op de MRI geconstateerd dat de tumor tot in een belangrijke ader is gegroeid. Dit zou betekenen dat ook deze ader open moet worden gemaakt om daar de kankercellen eruit te halen. Op de laatste echo leek daarentegen te zien dat de kankercellen dáár weg zijn. Maar een echo is niet volledig betrouwbaar, dus daar moet de komende MRI duidelijkheid over geven. 

Om bij de betreffende nier te komen, zullen de darmen 'opzij worden gelegd'. Er is een kans, dat kunnen ze nu niet zien, dat de tumor aan de darm vastgekleefd zit. Is dat het geval, dan wordt er een stukje darm mee weggehaald, om de tumor echt in zijn geheel weg te kunnen halen. De darmen worden dan in dezelfde operatie aan elkaar vastgemaakt, maar omdat dit extra werk is, betekent het dat de operatie langer zal duren. 

De operatie zal in totaal een uur of 3 duren. Allereerst wordt door de anesthesist een lijn in de rug aangebracht voor de pijnbestrijding, en wordt alles in gereedheid gebracht zodat de chirurgen hun werk kunnen doen. Deze beginnen dan na drie kwartier hun werk. Volgens de chirurg die uitleg gaf zijn er 2 chirurgen bij betrokken. (Ik had het eerst over 6, maar dat is wel heel veel 😉 Ik had het verkeerd begrepen....)

De operatie zal tussen 2,5 en 3 uur duren. Maar dit kan dus ook langer duren, dit hangt er vanaf wat ze tegenkomen (zoals bij de ader en de darmen). 

Na de operatie zal Xander een kleine week in het ziekenhuis moeten blijven. De belangrijkste zorg zal het weer op gang komen van de darmen zijn. Zij krijgen, mede door de operatie, een flinke tik, zeker als er ook nog een stukje tussenuit gehaald moet worden. Wat betreft de goede nier: deze zal vanaf de operatie al het werk moeten doen, en er wordt goed in de gaten gehouden of hij dat goed oppakt. Xander zal dan ook extra vocht toegediend krijgen, om de boel goed te spoelen. 

Als de tumor eruit gehaald is, zal deze onderzocht worden door 2 aparte pathologen. Er wordt gekeken naar óf het een Wilmstumor is, en hoe agressief of kwaadaardig die is. Hierop wordt dan het behandelplan opgesteld, en wordt dan ook besloten hoeveel chemokuren Xander krijgt, en hoe zwaar die moeten zijn. 

Wat betreft de tumoren in de longen: de hoop is dat deze verdwenen zijn door de chemokuren die hij tot nu toe heeft gehad. Dit moet blijken uit de CT scan van donderdag. Is dit niet het geval, dan zal gekeken worden door de chirurg of deze operatief verwijderd kunnen worden. Kan dit niet, dan wordt er overgeschakeld op plan C: bestralingen. Maar zover zijn we nog niet. 

De belangrijkste uitdagingen en zorgen tijdens de operatie zullen zijn:

- de niertumor er in zijn geheel uitkrijgen

- bloedverlies, ook vanwege het eventueel verwijderen van kankercellen in de ader

- eventuele verklevingen van de tumor aan de darmen

Goed. Tot zover deze cursus 'hoe-verwijderen-we-een-niertumor?' Een boel informatie. 

Na al deze informatie kunnen we ons druk gaan maken en nadenken over wat en hoe en wat er allemaal kan gaan gebeuren en wat niet. Maar we hebben er geen invloed op. Het enige wat we kunnen doen is ook deze stap overgeven aan God. HIJ kent het pad voor Xander. Xander is veilig in Zijn hoede. We bidden dat alles voorspoedig zal gaan. Maar het meest voor rust voor ons alledrie. 

En nu gaan we over op de volgende cursus: geduld-op-de-weg. Tjonge, we hebben deze keer echt wel pech met file! Zowel de heen- als de terugreis. Maar ja, eigenhandig de boel opschuiven lukt ook niet en geeft zoveel gedoe. Dus sluiten we voor de zoveelste keer aan in de rij op de A12. 

Xander is moe en chagrijnig. Maar ondanks dat alles moeilijk voor hem is, doet hij het toch allemaal maar weer. Alhoewel hij dit keer met het aanprikken dusdanig over de rooie was dat hij de boel onderspuugde. 

Maar het fietsen op een iets te grote fiets was dan weer wél leuk. 

De aangeprikte lijn op zijn kastje (PAC) is blijven zitten. Scheelt woensdag EMLA plakken, aanprikken, afkoppelen, donderdag EMLA plakken en aanprikken. 

En nu rijden we, hoera!, op de A18, en zou het me verbazen als we nu nog in een file belanden. Sjeesen maar Ronald, want we willen met gíerende banden naar huis!