Al dagen van tevoren had de postbode (vervanger van Hent) het druk. 19 kaarten, 25 kaarten, 37 kaarten....en toen was het nog niet eens donderdag! Want toen was het niet meer te doen om alles door de bus te doen. Meer dan 160! kaarten kwamen er tegelijk! En dan hebben we het nog niet eens over alle post die door mensen zelf in de bus werd gedaan.
Xander heeft, alles bij elkaar opgeteld, rond de 320 kaarten gekregen...!
Zo zit meneer er dus regelmatig bij. Want ja, er zijn nog een boel kaarten open te maken. Elke keer als hij zin heeft doet hij er weer een stapeltje. Elke kaart wordt bewonderd, en moet natuurlijk ook voorgelezen worden. En regelmatig zeg ik, als ik de afzender voorlees: 'geen idee wie dat is....', maar dan vult Xander standaard aan: 'maar het is wel lief dat ze een kaart gestuurd hebben!'
Hierbij willen we iedereen heel, heel hartelijk bedanken die mee hebben geholpen deze actie tot zo'n geweldig succes te maken. Want het was werkelijk overweldigend! Zoveel kaarten, maar ook cadeautjes, ballonnen, en de stichtingen Troostdekentje en Kanjerpost die als verrassing zijn ingeschakeld: Xander heeft zich ongelooflijk jarig gevoeld.
We hadden nooit gedacht dat het zo breed en massaal gedeeld zou worden.
Toen ik de middag van het plaatsen van de oproep zag hoeveel het gedeeld werd, schrok ik zelfs even een moment. Help, wat gebeurt hier? Maar tegelijk was het zo gaaf te zien hoeveel mensen wilden meedoen, meeleven, en op deze manier hem en ons een hart onder de riem hebben gestoken. Duizendmaal dank!
En nu? Bijkomen. Want tjongejonge, het was me het weekje wel. Ik voel me vandaag een beetje zoals ik me ook op Nieuwjaarsdag voel: moe, te weinig slaap gehad, en heel erg blij dat die 'rare dagen' weer voorbij zijn.
Op naar hopelijk een paar rustige laatste weken van het jaar. Want rust, daar zijn we/ben ik volgens mij ongelooflijk aan toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten