Xander had gisteren een lichte kuur in Ede. Het ging redelijk snel, en dus konden we weer fijn op tijd naar huis. Xander was wel erg moe na afloop, van alle emoties en gedoe met het aanprikken. Hij viel prompt in de auto in slaap, en werd zelfs niet wakker toen we thuis op de oprit stonden. Ik heb hem fijn met de ramen open laten zitten in de auto en zelf wakker laten worden.
Het gaat goed met Xander. Nog steeds wat diarree perikelen, maar nadat dat in het weekend tot een hoogtepunt kwam, gaat het nu weer beter. Ik heb zaterdag toch nog een keer het Maxima gebeld, omdat ik niet zeker was wat ik het beste met de Macrogol kon doen. Maar ze maakten zich daar geen zorgen. Geen bloed, geen koorts, geen ziek gevoel? Dan is het vervelend, maar meer ook niet. Dus moeders was ook weer gerustgesteld.
En verder zoeken we maar wat verkoeling deze warme dagen. En dus togen we vanmiddag naar de tuin van ome Wim en tante Willy, waar we een onverwacht watergevecht hielden. Het was de bedoeling dat alleen Xander nat zou worden van de sproeiers, maar misschien was dat wel heel naïef gedacht van mij. Het kind in mezelf kennende.
Gelukkig had ik voor Xander droge kleren mee. Wim, die volgens mij ook geen droge draad meer om het lijf had, was niet ver van huis. En zelf droop ik gewoon zo de Daihatsu in naar huis. Maakt niet uit, er zijn gelukkig verder geen beelden van, we hebben lol gehad en hadden het koel.
En nu heeft mijn telefoon nog maar 3% batterij inhoud, dus ga ik dit weinig zeggende stukje online gooien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten