Xander heeft, naast de sonde, nu ook een catheter, een slangetje in de rug voor de pijnstilling, hij ligt met plakkers op de buik aan de monitor, een saturatiemeter aan de teen...het is een flinke administratie!
De verwachting is dat de komende 2 dagen het lastigst zullen zijn. Dan zal alles landen bij hem, is de narcose écht uitgewerkt, zal de wond gaan trekken, de snoeren gaan irriteren, kortom: niet comfortabel. Maar we houden voor ogen: ook dit gaat voorbij.
Voor nu heerst bij ons het gevoel dat we blij zijn dat we weer een stapje, nou ja zeg maar gerust hele stap!, verder zijn. We hebben thuis een bordje staan met daarop de Bijbeltekst: 'tot hiertoe heeft de Heere ons geholpen'. En dat ervaren we zó in deze dag! HIJ heeft de operatie door middel van de handen van chirurgen laten slagen, en we voelen dankbaarheid daarvoor. En rust.
We willen iedereen bedanken die zo intens voor ons gebeden en aan ons gedacht hebben! Het voelt als een beschermende en krachtige muur om ons heen. En we weten uit de Bijbel: het krachtig gebed van een rechtvaardige vermag veel!
En nu ga ik ook proberen een paar slaapminuutjes te pakken. Al is het niet veel, alles is meegenomen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten