Hij heeft gistermiddag een halve banaan op, en vanmorgen een schaaltje met een paar aardbeien en lekker veel suiker. De nacht was relatief rustig. En tja, wat kunnen we er verder nog van zeggen? Vanmorgen had hij wat verhoging, maar ook dat schijnt 1 á 2 dagen na de operatie erbij te horen.
Het is nu zaak dat de darmen weer op gang komen, en aan ons de taak te luisteren of te ruiken of hij al begint te winden. Nu is dat normaliter voor Sloetjes-doen geen probleem (sorry jongens, deze voorzet was te makkelijk om níet in te koppen, haha), maar voor nu zullen we er dus extra alert op zijn.
Terwijl ik dit schrijf kwam de dienstdoende chirurg nog even langs. Ze had ook weinig toe te voegen dan dat het goed is voor nu, en dat ze vandaag willen starten met de sondevoeding op een hele lage dosering.
Morgen willen ze de pijnstilling via de ruggenprik uit zetten en kijken of ze dat via andere medicatie kunnen reguleren en of dat voldoende is.
Het is een kwestie van geduld en onze tijd uitzitten deze dagen. Maar dat geeft niet. We puzzelen en haken ons er wel doorheen. We zijn allang blij dat het gaat zoals het gaat.
Dokter papa luistert even goed bij Chase met de stethoscoop.
En omdat dit anders wel een heel saai blog wordt, nog wat sfeerplaatjes van rondom het Maxima.
Over dat winden... de zusters waren al blij met de lucht op onze kamer, totdat ik zei: 'dat was ik...'
BeantwoordenVerwijderenEuforie om deze geuren, alleen van de 'verkeerde' persoon, het blijft wonderlijk
BeantwoordenVerwijderen