Het fijne saaie leven

Wij zijn eigenlijk hele saaie mensen. Het liefst hebben we het gewone normale leven, de dagelijksche sleur, het ritme van alledag. En juist ook in deze tijden vinden we dat heel belangrijk. Zodra het weer enigszins kan, onmiddellijk weer normaal door. En vooral niet teveel bezig zijn met ziekte, medicijnen enzovoorts. We proberen die dingen zoveel mogelijk bijzaak in het leven te maken. 

En mochten we blijven hangen in een 'tjonge- wat-een-heftige-week-hebben-we-achter-de-rug'-gevoel, dan zorgen de praktische dingen des levens er wel voor dat we onmiddellijk uit dat gevoel komen. En dat is alleen maar goed. En vooral ook heul gezond.

Zo ook vanmorgen. Ik sta me om te kleden, en Ronald staat op het punt om naar het werk te gaan. Ineens hoor ik Ronald: 'Hee Nienke, kan het kloppen dat er een bus voor de spouwmuurisolatie voor de deur staat...? Wanneer zouden die ook alweer komen?' Ik graaf in m'n geheugen en er begint wat te dagen. Jahaaaa....nou je het zegt.... de 28e volgens mij....de dag na koningsdag.... Oef, totaaaal niet meer aan gedacht!! Even schakelen dus. Ronald doet de deur open en begint uit te leggen dat we door de omstandigheden het helemaal vergeten waren. De beste man vraagt: 'Komt het dan wel uit? Anders komen we later wel hoor, we hebben genoeg werk, hartstikke druk!'. Niks ervan! Terwijl ik mijn arm nog maar half in mijn mouw heb, roep ik: 'Nee hoor, geen probleem, ga maar rustig aan de slag, we zijn gewoon thuis!'

Nou bleek dat laatste misschien iets minder handig, want wist ik veel dat ze eerst een uur, met 2 grote boren, allemaal gaten in de muur zouden boren...! Wát een kabaal! We verplaatsten ons gedurende dat uur maar steeds naar een andere ruimte als waar de mannen herrie maakten. 

Je zou denken: dat kan toch niet, met een kereltje die net uit het ziekenhuis is, zware operatie achter de rug...? Maar dat beste kereltje knapt als een dolle op. Gisteren is er al gevoetbald, in de zandbak gespeeld en gefietst.

En vandaag is er al geen Tramadol meer nodig, hij heeft vannacht goed geslapen, de sondevoeding is weer als vanouds en poepluiers als vanouds. Het is dat hij nog wat wankel loopt en beweegt, maar anders geloof je niet dat hij zo'n week achter de rug heeft. 

Goed, maar spouwmuurisolatie, daar hadden we het over. Het zit erin! En we hebben ons ondanks de herrie prima vermaakt. Xander vooral veel geknutseld en ramen vies gem.., uh, gepoetst. En ik heb de benedenverdieping weer fijn aan kant en schoon. 

Lang leve het gewone leven!