Het nieuwe normaal

Een journalist vroeg het al aan Ernst Kuipers: 'zitten we vanaf nu in het "nieuwe normaal"?' 

Ja, dat zitten we wel. En Ernst heeft een heel vooruitziende en verreikende blik. Ook wij zitten nu wel beetje in het nieuwe normaal.

Zoals de pakketjesbezorger die wat vaker langskomt om Xanders voeding af te leveren. Een soort pizzabezorger, maar dan net anders. Komt ook in kartonnen dozen namelijk...

Voor 2 weken 'eten'. 

Gelukkig leveren ze het 'bestek' er ook gelijk bij...! 🤣

Vanaf vandaag ging Ronald ook weer normaal naar het werk. Het geeft een fijn gevoel dat hij een kantoorbaan heeft en in geval van nood makkelijk naar huis kan. Maar we gaan er vanuit dat dát niet tot het nieuwe normaal behoort. 

Het ging op zich goed vandaag. We konden wel merken dat Xander erg weinig energie heeft. Vanmorgen ging het nog wel. Zo maakten we een fijn fietstochtje langs Varsselder, waar we even een praatje maakten met een paar collega's. Oja, en we moesten hard lachen om Raffi met de zonnebril.

Vanmiddag moest hij regelmatig huilen tijdens en ná zijn middagdutje. Ook klaagde hij af en toe over pijntjes. Maar soms kwam ik er ook niet achter waar hij last van had en waarom hij moest huilen. Als ik dan vroeg wat er was, reageerde hij heel geïrriteerd en probeerde me, al huilend, te overtuigen dat hij niet hoefde te huilen... 

We hebben hem er vanavond bijtijds ingelegd, hopelijk slaapt hij lekker!

Het nieuwe normaal houdt ook in dat vanaf nu het wasrek maar voorlopig in de woonkamer staat. Het is de warmste ruimte, en als Ronald thuis werkt wil ik niet steeds zijn kamer in denderen voor de was. Tja het is niet de charmantste plek, maar inmiddels heb ik mijn opruimdrang ingeperkt: een zieke in huis zorgt nu eenmaal voor meer 'pruttel' in huis. En je gaat alles zoveel mogelijk efficiënt doen. 

En wat we ook proberen te implementeren in het nieuwe normaal: dat ik direct na het avondeten alleen een halfuur ga lopen of fietsen. Even een moment eruit, zonder al mijn sensoren steeds aan te hebben staan omtrent Xander. Want na een hele dag steeds 'aan' te staan, is het fijn om dat heel even los te laten. 

Zo, en nu is het tijd voor het oude normaal: ik pak mijn haakwerk er fijn bij!