Voor degenen die gisteren een verhaaltje hebben gemist, klopt. Mocht ik een dag niet schrijven, ga dan vooral uit van het motto 'geen bericht is goed bericht'. Dat is het namelijk nu ook.
Het gaat stabiel hier, z'n gangetje. Xander ondergaat de kuren best goed. Is af en toe misselijk, heeft weinig energie, maar kan ook heerlijk zitten spelen, of ook buiten even een opleving hebben.
Ik probeer elke dag met hem naar buiten te gaan. Vanmorgen hebben we een ritje met de bakfiets gemaakt naar Doetinchem. Ik kon mijn door-midden-geknakte-bril bij de opticien ophalen.
De meneer in de brillenwinkel bood Xander heel lief een spekkie aan ('oh uuh kan dat wel met de sonde?'), die hij zowaar opat!
Toen we op het punt stonden te vertrekken, wees de vriendelijke meneer op de sondetas. 'Vergeet u de tas niet mee te nemen?'
Ik: 'dat zou knap zijn, Xander zit eraan vast namelijk'. De man sloeg zich letterlijk voor z'n hoofd: 'Stom van me zeg!'
Geeft niks, het is nog steeds voor iedereen een beetje wennen.
We (ik) aten een broodje rookworst van de Hema, waarna we weer naar huis togen.
Thuis aangekomen wilde Xander de bakfiets niet uit. Heeft hij wel vaker. Geen probleem, blijf je toch lekker zitten? En zo zit hij rustig nog een halfuur onder de overkapping op het bankje in de bakfiets.
Zonnebril op. Zonnebril af. Zonnebril op de kop op. Zonnebril af. Raffi erbij. Raffi zonnebril op. Raffi zonnebril af. Dat dus.
Jullie lezen het, veel ontwikkelingen hier op een dag, haha! Maar we genieten van de rust en de reinheid en de regelmaat.
En nu ga ik nog snel even mijn schoonheidsslaapje doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten