Op weg naar huis!

Yeah, we zijn, na uren wachten op de apotheek en ontslaggedoe, op weg naar huis! Ik kijk naast me en zie Xander tammetjes naast me zitten. Hij had er zin in, eindelijk weer auto's en vrachtwagens kijken. Of hij ervan geniet kan ik niet zo goed zien. Er zit geen enkele energie in, maar zijn ogen schieten heen en weer, hij lijkt bewust te kijken. Als ik hem ernaar vraag reageert hij geïrriteerd, ik moet hem maar even met rust laten. 

Deze reis, het is zó dubbel. We waren eraan toe om naar huis te gaan, weer onze eigen spullen, bed, bank, rust....heerlijk! Tegelijk, hoe zal het thuis gaan? Enerzijds, ik ben dusdanig goed geïnstrueerd voor wat betreft de sonde en medicatie, dat moet goed gaan. Maar toch is het spannend.

Ook in het besef dat er maar weinig voor nodig is om weer terug te moeten. Maar daar gaan we maar niet vanuit. 

We hadden trouwens bijna wel een verhuiswagen kunnen huren om alles mee te krijgen naar huis. Kaarten, cadeaus, onze eigen spullen, en een halve apotheek aan medicatie. Die apotheek is niet echt karig met uitdelen, van alles kregen we 7 of meer pakjes mee. Tja, ze zullen het klappen van de zweep wel kennen, dat je te snel te weinig hebt dan teveel. 

Bij het wegrijden van het ziekenhuis moest ik wel even een traantje laten. Wat is er in een week allemaal gebeurd. Ruim een week geleden kwamen we midden in de nacht aan. Met de diagnose kanker op zak, maar verder niet wetend hoe verder.

Nu, een week later, zoveel onderzoeken gehad, zoveel meer duidelijkheid en al begonnen met de behandeling. Wat een prestatie van zo'n ziekenhuis en al die super lieve medewerkers! 

En tegelijk nog zo veel onduidelijk hoe het verder zal gaan. 

Maar terwijl we wegreden van het ziekenhuis draaide net het lied 'I can trust Jesus' van The Collingworth Family. 

I can trust Jesus

I can trust Jesus

He never once has failed

To meet my needs

He is my strong tower

The strength in my weakest hour

I can trust Jesus

He takes care of me 

In dat vertrouwen maar moedig voorwaarts!